16/5/07

Spleen

Έρχονται που και που στα χέρια κάτι ωραία μπουκέτα. Ανθισμένα. Μερικά κουβαλάνε μαζί τους και μια πάχνη, λίγη καταχνιά της μοναξιάς, της προσωπικής ακροάσης. Με αυτά τα μπουκέτα είναι σαν να μπαίνω σε ένα πλάνο που όλα τρέχουν γύρω μου κι εγώ μ' ένα ζευγάρι ακουστικά αδιαφορώ και στέκομαι στην μέση. Πιάνεις στα χέρια σου ας πούμε αυτό εδώ:

Spleen, από το ποίημα του Paul Verlaine και όχι του Baudelaire. Το ορκιζόμουν ένα βράδυ σε μια ακροάτρια και δεν με πίστευε. Ήθελε οπωσδήποτε να είναι του Baudelaire.

"the roses were so very red, and the ivy so intensely black. My love, you have only to turn your head and all my hopelessness floods back!
The vault of the sky was so deeply blue, the sea so green and the air so mild.
I fear and hope to win from you a curse that i might be defiled.
Of the gloss upon the holly leaf, and the sulit bush i can make no more, through all my far-flang fields of grief, your memory has passed before.

Paul Verlaine, "spleen" from romances sans paroles (1874)

Spleen και ο πίνακας του εξωφύλλου της iris van dongen.
Spleen και η συλλογή που έφτιαξε η Μαρία Παρούση και που είναι το soundtrack όλων των παραπάνω. Νομίζω πως ο Νένες, στην Athens Voice είχε γράψει ότι ακούς την συλλογή και είναι σαν να μασάς μαύρα τριαντάφυλλα bacara. Αυτό. Κι άλλα. Βουκαμβίλιες και γαζίες απλώνουν τα χρώματά τους, αλλά και τ’ αγκάθια τους. Αμάραντοι σε περιμένουν σ' έναν γκρεμό για πάντα ανθισμένοι και μια βροχή που δεν λέει να σταματήσει.

Και τι να πρωτοχωρέσει στην χούφτα σου; O Morrisey; Angel angel down we go together. Το love letter του Cave; Ο σπαραγμός του Jeff Buckley, που σπάνια, παραχωρείται σε συλλογές; Οι piano Magic που προσεύχονται στην Saint Marie, να μην σε φέρει ποτέ πίσω; Η συγκλονιστική Elizabeth Frazer που σκίζει το Mary του Yann Tiersen; O Βελιώτης που διασκευάζει Depeche Mode; Ή ο Ed Harcourt με το Rain on the pretty ones που μπαίνει στο repeat και δεν ξεχνάς ότι μπορεί και να μην βρέχει:



Ed Harcourt - Rain on the pretty ones

I'm the hunter, who's killed by his dog.
I'm the statue, burned down into lead.
I'm the problem, you don't want to solve.
I'm the lover, who dies in his bed.
So rain on the pretty ones.
Your useless lifes don't speak to us.
Rain on the pretty ones.
You leave no footprints in the dust.
Adventurous, you used to be.
But now you seem so dead to me.
I'm the doctor, with a needle in his arm.
I'm the cartoon, that makes you feel sad.
I'm the secret, that everyone has.
I'm the cancer, that never turns black.
So rain on the pretty ones.
Your useless lifes don't speak to us.
Rain on the pretty ones.
You leave no footprints in the dust.
Adventurous, you used to be.
But now you seem so dead to me.
I'm the actor, who's scared to perform.
I'm the sunshine, that hides in the clouds.
I'm the father, that couldn't be found.
I'm the cuckoo, that never flew south.
I'm the Christian, that cannot forgive.
I'm the dreamer, who jumps off the bridge.
I'm the sinner, who hates how he lives.
I'm the liar, who gets what he gives.