Παράδεισος στην κόλαση

"Ν' αποθαρρύνεσαι, να τολμάς, να 'σαι οργισμένος
γενναιόδωρος, τσιγκούνης, σκληρός, τρυφερός,
γερός, ετοιμοθάνατος, νεκρός, ζωντανός,
πιστός, προδότης, ανδρείος, θαρραλέος...

Να' σαι μακριά απ' την καλή σου ταραγμένος,
χαρούμενος, θλιμμένος, αλαζόνας, ταπεινός,
θυμωμένος, ατρόμητος, δειλός,
ικανοποιημένος, καχύποπτος, θιγμένος...

Τα μάτια μπρος στο ψέμα να κλείνεις
να ξεχνάς τη χαρά, τη λύπη να κυνηγάς
δηλητήριο για γλυκό ποτό να πίνεις...

Τον παράδεισό σου μέσα σε μια κόλαση ν' αναζητάς
τη ζωή και την ψυχή σου για μια πλάνη να δίνεις...
Όποιος το γνώρισε το ξέρει αυτό σημαίνει ν' αγαπάς"

Υγ. Εντελώς άσχετο, Lope de Vega το ποίημα, θα προτιμούσα να το διασκεύαζα σε... κοριτσίστικο (για να μη με περνάτε γι' αγόρι, η αγγελάκι ή κορίτσι, αγόρι τσου!) αλλά είναι μια φράση - ποταμός που μου την χάρισε όταν ήμουν στις κακές μου ένας καλός μου φίλος κι εγώ με την σειρά μου επειδή μου ήρεσε, την ανεβάζω, του την αφιερώνω (όλο το ποίημα) και σας το αφιερώνω. Καλημέρα σε όλους