Παρίσι με ό,τι έχω γίνει!

Της Δανάης που ελπίζω να με κάνει παρέα ακόμα και όταν γεράσω πολύ!
Του Θηβαίου που μου χάρισε το Παρίσι των ονείρων μου.

Δύσκολα φεύγω! Αγκομαχώντας σαν ατμομηχανή στην αρχή, εξασφαλίζοντας πίσω τους πάντες: γονείς, φυτά, γατιά…
Αυτή τη φορά, παρ’ ότι είχα βγάλει τα εισιτήρια εδώ και καιρό, είχα στηλώσει τα πόδια: στο Παρίσι έχω πάει έτσι ή αλλιώς! Και η ζωή μου είν’ εδώ!
Την τελική ώθηση την έδωσαν, τελικά, τα… νεκροταφεία! Ό,τι αγαπούσα βρισκόταν εκεί: Μπαλζάκ, Όσκαρ Ουάιλντ, Κολέτ, Σοπέν, Μολιέρος, Μοντιλιάνι και Μόρισσον στο La Pere Lachaise. Μπωντλέρ, Σάμουελ Μπέκετ, Ιονέσκο, Εντίθ Πιάφ, Σάρτρ, Μπωβουάρ και Μαργκερίτ Ντυράς στο MonParnas. Καμίλ Κλωντέλ και Ροντέν, σταθερά με όλους τους πέτρινους και χάλκινους εραστές τους, στο μουσείο. Η όπερα της Βαστίλης φιλοξενούσε έναν «Πάρσιφαλ» Βάγκνερ που αλίμονό μου αν το ‘χανα (υπερπαραγωγή, πεντέμισι ώρες, ορχήστρα και τραγουδιστές απ’ όλο τον κόσμο εκπληκτικοί) ενώ στη βασιλική τους όπερα χόρευε ο καλύτερος χορευτής τους Nicolas Le Riche «Καλιγούλα». Υπό τον ήχο των «Τεσσάρων εποχών», μας έκανε κάτι παράξενο στην αρχή, αλλά υπήρξε μαγεία.
Μέχρι να μπω στο αεροπλάνο κρατούσαν, το ήξερα, οι αναστολές. Το ποτάμι σχεδόν δίπλα μας, μέναμε στο νησί, ανέλαβε να τις πνίξει! Hotel Jeu de Paume στην Ile St. Luis. Και για φαγάκια, Starcooker στο Marais και Place des Vosges στο La Place Royale. Έβγαλα κάλους ανεβοκατεβαίνοντας σκάλες στo μετρό και στη Μονμάρτη. Τάφο – τάφο τους επισκέφθηκα τους νεκρούς. Δεν τους είχε ξεχάσει κανείς, νέα παιδιά άφηναν άλλος σημείωμα, κόσμημα, το εισιτήριο του μετρό, ένα λουλούδι.
Θα γκρεμοτσακιζόμουν στην όπερα με το να ατενίζω ταβάνια! Ο «Καλιγούλας» άγγιζε το θείο. Στον «Parsifal» οι Victor von Halem και Clristopher Ventris σ’ ανέβαζαν στον ουρανό, δεν είχα ξανακούσει χορωδία εκατό ατόμων!
Το Πάσχα, βέβαια, απουσίαζε σχεδόν σκανδαλωδώς. Μόνο κάτι άσπρα λουλούδια σε υπόγεια παρεκκλήσια. Ας είναι, το άναψα το ρεσό. Στην Παναγία των Παρισίων αναγνώρισα για ακόμα μια φορά το αρχιτεκτονικό θαύμα. Πιο κατανυκτικά, στον Άγιο Ιουλιανό τον Φτωχό, ακολουθούν ορθόδοξο τελετουργικό. Κι έκανα και την σκανδαλιά της δεκαετίας στη γειτονιά των Μουλέν Ρουζ. Μπήκα για πρώτη φορά σε sex Shop κι αγόρασα μοβ πάπια νομίζοντας ότι είναι… αιθέρια έλαια! Ο δε Θηβαίος νόμιζε πως κάνει στο αυχενικό… μασάζ!
Αγόρασα και μια τσάντα- κότα, θα την κρατήσω; δεν θα την κρατήσω;
Αυτή τη φορά το Παρίσι ήταν ό,τι είχα επιθυμήσει κι είχα διανύσει. Κοιτώ την χειρόγραφη διαθήκη τώρα που γύρισα και γελώ. Όχι, δεν θα την σκίσω, για το επόμενο ταξίδι, κι αν χρειασθεί, θα την τροποποιήσω.
Και επιστρέφοντας η μαύρη αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να συγκεντρωθώ!

ΥΓ1: Για να με διαβάσετε το ανέβασα! Και να σας πω εκεί που είστε το πόσο μου λείπετε! Το πόσο υπήρξα μαζί σας ελεύθερη και ευτυχής. Ποτέ δεν ήμουν τόσο ελεύθερη και τόσο ευτυχής!
Υ2: Δαναίτσα, φιλιά στον Νικόλα, στη Μυρτώ, στη Σοφία, ναι?
ΥΓ3: Γιάννη, πώς θα κατέβω αύριο μόνη μου τόσο δρόμο, μου λες?