Μαμά, μήπως γερνά κάποιος στον ύπνο του?

"Εκείνη αγαπά τη γεύση του αλκοόλ πάνω στα χείλη μου, εγώ λατρεύω τις ψευδαισθήσεις της".
Ζέλντα Σέιερ και Σκοτ Φιτζέραλντ.
Πυρετός και διαρκείς ίλιγγοι για μια εβδομάδα. Αλλά κι ένας έρωτας παλιός που ξαναφούντωσε. Ολα ξανά μανά από την αρχή: "Ο υπέροχος Γκάτσμπυ" (εξάλλου δεν τον ξεπέρασα ποτέ), "Τρυφερή είναι η νύχτα" (με χιόνι, πάλι και πάλι), "Το σπάσιμο" (σχεδόν απέξω κι ανακατωτά), "Ομορφοι και καταραμένοι" Και "Το πλουσιόπαιδο και άλλες ιστορίες" μ' αυτό το αριστουργηματικό "Ενα διαμάντι μεγάλο όσο το Ριτς" (έξοχοι τόμοι από Ερατώ), "Ο παράδεισος του Πατ Χόμπυ", "Ερωτας μέσα στη νύχτα", ο μισοτελειωμένος "Τελευταίος μεγιστάνας", "Η χαμένη δεκαετία" (αν είναι δυνατόν να χάνεται κάτι τελικά) και το δικό της "Χαρίστε μου το βαλς" (εκδόσεις "Σιγαρέτα", Οδός Πανός, θυμάστε?)
Περισσότερο Φιτζέραλντ, προσεχώς! Μιλάμε για μέγα πάθος!
Για την ώρα, γιατρευόμαστε και χαζεύουμε το όμορφο χιόνι, ναι?