Ισως και μόνο μνήμη να είμαστε...

"Είναι μεγάλος θησαυρός ένας φίλος που υπήρξε μάρτυρας της ζωής σου από τόσο νωρίς. Τέτοιοι φίλοι μάς διαβεβαιώνουν πως υπήρξαμε, πώς ζήσαμε τότε εκείνο το απίστευτο, όταν εμείς, με τα χρόνια αρχίζουμε να έχουμε κάποιες αμφιβολίες για το παρελθόν μας, για τον παρελθόντα εαυτό μας. Χρειαζόμαστε μάρτυρες να μας βεβαιώνουν ότι εκείνο που θυμόμαστε όντως έγινε, δεν το φανταστήκαμε, δεν το ονειρευτήκαμε, τώρα που η μνήμη, τραβώντας πολύ πέρα μακριά, γίνεται πιο γοητευτική αλλά και πιο αναξιόπιστη"...

"Ισως και μόνο μνήμη να είμαστε, και η αιωνιότητα διάσωση μνήμης να είναι"...

Μάρω Βαμβουνάκη "Χορός μεταμφιεσμένων" (Εκδ. "Ψυχογιός)

ΥΓ. Είναι κάποια βιβλία που εξακολουθούν να φωτίζουν τη νύχτα σου σαν φωτεινός τυφλοσούρτης ή σαν το δικό σου αστέρι που ως μάγος χαμένος ακολουθώντας το θα φτάσεις στην φάτνη, ακόμα και αν αναρρωτιέσαι, υπήρξες? Και ούτε που σε πειράζει, τελικά, διότι έτσι ή αλλιώς σου μένει η αγάπη. Σε δυναμώνει, σου ανήκει(απ' τα σπλάχνα σου εκπορεύεται) και μόνον αυτή, σου αρκεί.