δικές μας απόπειρες αιωνιότητας...

Για την Λίλιθ

γράφει η Γεωργία Στεφανάκη

Με τη Χάρτινη Λίλιθ πρωτοσυναντηθήκαμε μόλις, προχθές... Η Κούριερ με κάλεσε να παραλάβω μιαν επιστολή που είχε αρχικώς σταλεί σε λάθος διεύθυνση και που εναγωνίως έπρεπε να μου παραδοθεί. Η ευγενική υπάλληλος στο κατάστημα αφού έψαχνε αρκετή ώρα το παρ ολίγον ανεπίδοτο γράμμα... με μιαν αστάθεια ζυγίσματος βάρους μάλλον από κεκτημένη ταχύτητα ίσως συνηθισμένη στους άνευ βάρους φακέλους λε...ς κι έχασε στιγμιαία την ισορροπία της επίδοσης και έτσι ο κίτρινος φάκελος αντί να μου παραδοθεί στα χέρια ,της έπεσε στο πάτωμα.. Σχεδόν ταυτόχρονα υποκλίθηκα και ‘γω και σχεδόν βουλιμικά συνέλαβα τον εαυτό μου να αναδύει απ΄ το σχισμένο χαρτί το βιβλίο.. Το εξώφυλλο, η γραμματοσειρά μιας καθαρής γραφής μα και η υφή ,το διαφορετικό άρωμα βιβλιοδεσίας λες και ικανοποίησαν όλες τις αισθητήριες απολήξεις μου και αδιαφορώντας για την εικόνα του να συνεχίζω να ευρίσκομαι στο πάτωμα(!) ,ξεκίνησα κλεφτά σε τυχαία σελίδα να διαβάζω.. «Ψάχνουμε το σκοπό του εκθέματος και προσπαθούμε να καταλάβουμε όλα τ άλλα την υφή, το βάρος του ,τη σκιά του στο φως ή υπο το φως της σελήνης’’.. έκλεισα απότομα το βιβλίο. Ήξερα πως μόλις καλωσόρισα στη ζωή μου έναν σίφουνα …..με τ όνομα ΛΙΛΙΘ.. Λίλιθ που στη γραμμική Β, η συλλαβική της γραφή μοιάζει ισοδύναμη του ΛΙ ΛΙ ΘΙ και μάλλον απεικονίζεται με δύο ίδια ανθρώπινα σύμβολα ανθρωπάκια δίπλα-δίπλα σε ένα τρίτο σύμβολο που ομοιάζει με σπήλαιο ή κατακόμβη, τούτη ήταν η πρώτη σκέψη μου.. Ξανάνοιξα το βιβλίο με την εικόνα μου σαν στήλη άλατος να στέκει στη 62 Μαρτύρων ίσα δυο μέτρα απ την έξοδο της γενικής ταχυδρομικής «Ερωμένη των μετάλλων βασίλισσα των βοτανιών

με τη κουκουβάγια στη παλάμη σου εξορκίζεις τους δαίμονες.

Κι όμως πονάς όταν σε κοιτάζουν οι Μητέρες

καθιστές γύρω-γύρω μες στο αμφιθέατρο των αιώνων

μάντισσες βέβαιες για την επιτυχία τους

που παρακολουθούν τα ηλιοτρόπια

να στριφογυρνούν ώσπου να σκοτεινιάσει η μέρα.

Κι εγώ? γιατί δεν έτυχε ποτέ να γεννήσω? Τυχαίνει αυτό?

Ή είναι επειδή το επιθυμώ, ή δεν το επιθυμώ?

και εγώ γιατί δεν το επιθυμώ… λες και με χτύπησε άξαφνα ηλεκτρικό ρεύμα .. έκλεισα απότομα το βιβλίο .Αποτελεί άραγε αυταπάτη ή ζωτικό ψεύδος ..το κυνηγητό της λυτρωτικής μας αλήθειας? Απολαμβάνοντας το περισπούδαστο ύφος μου που μόνο γέλωτα μου προκαλεί..καταφέρνω μόλις σήμερα να γράψω δυο λέξεις για το εγχείρημά σου Ελένη για την ατραπό που μου χάρισες για τούτο το τυφώνα που με συγκλόνισε συθέμελα..

Υπαρξιακή μυθιστορία, διύλιση προτύπων μέσα απ το φίλτρο μιας αέναης θωριάς συνθετική των τραυματικών ρωγμών ,ολοκληρωμένη αφήγηση σ ένα εικαστικολογοτεχνικό κολάζ άχρονης γραφής , Ζω γραφικής ανεξίτηλης συνθετικής πολυρευματικής εικόνας... Εικόνες λόγου και φωνής.. χρώματα και απόηχοι μιας σουρεαλιστικής διάθεσης μιας πένας κεραυνού που καίει….. πεφταστέρια, μήνας Αύγουστος, σκάλες, πορσελάνινες κούκλες γκόλεμ και πολλές απόκοσμες φωνές- κραυγές του ασυνείδητου, των βιωμάτων των δικών σου κι όλων όσων επέλεξες ενοίκους στο κόσμο της Λίλιθ ,όσοι όλοι συνέδραμαν σαν υψηλοί προσκεκλημένοι της αφηγητές μα και αιώνιοι συνοδοιπόροι ..Μαργαριτάρια της παγκόσμιας λογοτεχνίας, της επιστήμης, της ψυχιατρικής , της ζωγραφικής, της ποιητικής των Μαθηματικών επιλεγμένα , εξαιρετικά διυλισμένα σε οσμώσεις οργανικές συνθέτουν ένα επίπεδο υπαρξιακών -καλλιτεχνικών προβληματισμών και κατακτήσεων που στη συμβατική υπαναχωρητική ζωή του Αναγνώστη ( κρίνω εξ ίδίων τα αλλότρια) προκαλούν σεισμό. Μορφές σε παίρνουν απ το χέρι και αισθάνεσαι να βαδίζεις έναν υπερβατικό δρόμο σε απόλυτη παραλληλία, προχωράς προς τα πίσω μέχρι να φτάσεις στην αρχή..στη μοναδική αποκάλυψη μιας μοναδικής α-λήθειας της αλήθειας που ανακαλύπτουμε μόνοι μας. Α λήθειας κοινής, μα και μόνης. Η χάρτινη Λίλιθ σε προειδοποιεί ‘’διαβάζεις αυτό που είσαι” και πας όπου μπορείς η ίδια να πας μέσα σου.. συμπληρώνω .. Ανεπίδοτες επιστολές που αναζητούν μόνιμα παραλήπτη ..μηνύματα σε ερμητικά κλεισμένα μπουκάλια γράμματα που ταξιδεύουν σε χωροχρόνο προεπιλεγμένο, Καφκικά γράμματα ,τετράγωνα κομμάτια σκοταδιού πίσω απ τα σίδερα.. ,η μορφή της αγαπημένης Ειρήνης ..ένα οικείο μου πρόσωπο. Δικά μας μηνύματα δικές μας απόπειρες αιωνιότητας.. ψυχές κλεισμένες αυτόβουλα σε καταπακτές , ανείπωτα λόγια ..ανίδωτα ..σε πλεούμενο μπουκάλι ταξιδεύουν μύχιες σκέψεις , για να επιζούν χωρίς εμάς , στίγμα μας .. οι δικές μας ψυχές ερμητικά σφραγισμένες. Άπειρο και αιωνιότητα πεπερασμένο θάνατος έρωτας απώλεια μα φοβικοί ανέραστοι εμείς σε μια αιώνια σκηνή οιονεί κομπάρσοι κι ας ενστερνιζόμαστε ενίοτε ρόλους αναδεικνύοντας τα δικά μας υποκριτικά τάλαντα τάχα γιατί αναζητούμε την Α-λήθεια την ανύπαρκτη ευτυχία ..αγχωμένοι ασφυκτικά και κυνηγημένοι από έναν ανύπαρκτο εχθρό -χρόνο δημιουργούμε μόνο αν εξιδανικεύσουμε και σφιχταγκαλιαστούμε με ψευδαισθήσεις .. Λίλιθ συλλαβική Λι- λι-θι ενσαρκωμένη Α λήθεια σ ευχαριστώ Ελένη για το Δώρο!