Της
Κικής Γκίκα
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
«Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΒΟΡΙΝΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ» της
ΕΛΕΝΗΣ ΓΚΙΚΑ
ΔΗΜΟΤΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΟΡΩΠΙΟΥ 20/1/2013
- Σήμερα είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενες γιατί έχουμε κοντά μας την συμπατριώτισσά μας Ελένη Γκίκα.
- - Ελένη, εκ μέρους της Λέσχης Ανάγνωσης, σ’ευχαριστούμε πολύ που δέχτηκες την πρόσκλησή μας.
- Ιδιαίτερα εγώ θα ήθελα να ευχαριστήσω την Ελένη διότι ποτέ δεν αρνήθηκε ό,τι της ζήτησα. Αυτή ήταν που «ξαναζωντάνεψε» την Λέσχη Ανάγνωσης.
- Η Ελένη, η καλή μου συμμαθήτρια. Την γνώρισα το 1971 όταν ξεκινήσαμε την α’ Γυμνασίου (πηγαίναμε σε διαφορετικά δημοτικά σχολεία). Την ακολουθούσε από το Δημοτικό η φήμη της πολύ καλής μαθήτριας. Καθόταν στο δεύτερο θρανίο (με τη Μιμίμα την Γεωργάκη). Εγώ ακριβώς πίσω της. Μόλις η καθηγήτρια μας έδινε το θέμα της έκθεσης, η Ελένη σε 10 λεπτά είχε ήδη γεμίσει 3 σελίδες με τα όμορφα στρογγυλά γράμματά της (εγώ ακόμα στον πρόλογο…..). ‘Απλωνε το γραπτό της πάντα, κι εγώ πίσω απ’την πλάτη της προσπαθούσα να κλέψω ιδέες. Τι να κλέψεις? Η έκθεση-χείμαρρος, ποίημα, μυθιστόρημα!!! Το ίδιο γινόταν και στα άλλα μαθήματα. ‘Ηταν η αγαπημένη όλων των καθηγητών. Στην 3η Λυκείου ανέλαβε την παρουσίαση της επετείου της γιορτής του Πολυτεχνείου. ‘Όταν διάβασε την Μεγάλη ‘Εξοδο από το ‘Αξιον Εστί του Ελύτη, μας έκανε και κλαίγαμε. Εγώ της οφείλω το ότι έτσι γνώρισα την ποίηση. Το ίδιο μας έκανε και κλάψαμε 22 χρόνια μετά στη συνεστίαση συμμαθητών (στην ταβέρνα της Ελένης Κορωνιά).
- Η Ελένη των μαθητικών μας χρόνων. ‘Ησυχη, διακριτική, χωρίς έπαρση, κέρδιζε την αναγνώριση με την ευγένεια και την ποιότητα του χαρακτήρα της.
Μετά
το Λύκειο χαθήκαμε για λίγο. Όταν άνοιξε
το βιβλιοπωλείο της, βρισκόμαστε εκεί
και τα λέγαμε. Και μετά έκανε κάτι
εξωφρενικό για «κορίτσια από σπίτι».
Στα 25 της άφησε γάμο, δουλειά, βιβλιοπωλείο
και έφυγε. Από τότε άρχισε η ξέφρενη
συγγραφή βιβλίων: 13 μυθιστορήματα (είναι
έτοιμο το 14ο
με τίτλο «το μπολερό δεν ήταν του Ραβέλ»),
10 ποιητικές συλλογές, 2 διηγήματα, 3
παιδικά παραμύθια (και είναι έτοιμο το
4ο με
τίτλο «η ζωγραφιά που ταξιδεύει»), 5
συμμετοχές σε συλλογικά έργα και 4
ανθολογήσεις και επιμέλειες κοινών
έργων. Συγχρόνως είναι στην συντακτική
επιτροπή του περιοδικού της εφημερίδας
«ΕΘΝΟΣ» με τίτλο «Η ιστορία σήμερα».
- Η Ελένη σήμερα παραμένει το κορίτσι με την τεράστια υπομονή, την ανοχή, την καλωσύνη, την γενναιοδωρία, την ευαισθησία, την μεγάλη αίσθηση του καθήκοντος, την μεγάλη αγάπη της για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους. Η Ελένη που απεχθάνεται την αλαζονεία και την κακία. Που οι πραγματικοί ήρωες γι’αυτήν είναι «εκείνοι που δημιουργούν στα όρια της εξάντλησης, αυτοί που λυγίζουν κάτω απ’το βαρύ μόχθο, που είναι κιόλας τσακισμένοι και στέκουν, ωστόσο, όρθιοι» (Ασσενμπαχ).
- Η αγαπημένη της απασχόληση είναι το διάβασμα. Το διάβασμα μέχρι τελικής πτώσεως. Όπως λέει «γίνομαι σχεδόν γραμματοσειρά και μπαίνω στη σελίδα». Το σπίτι της είναι μία δημόσια βιβλιοθήκη (πάνω από 25.000 βιβλία!!!!!). ‘Αλλωστε αν θα ξανάρχιζε τώρα, θα ήθελε να ήταν βιβλιοθηκονόμος σε μία βιβλιοθήκη μικρής πόλης.
Η
Ελένη έζησε και ζει όπως της πάει.
Μετανοιώνει μόνο που δεν χόρτασε τους
αγαπημένους της ανθρώπους που έφυγαν.
Και νοιώθει ώρες-ώρες μια βαθιά λύπη
και μελαγχολία γιατί η πίστη της δεν
είναι αρκετή. Θα ήθελε να’ταν ακλόνητη.
Ελένη,
ένα μεγάλο εύγε γιατί παρά το γεγονός
ότι έφτασες πολύ ψηλά στο χώρο της
λογοτεχνίας και όχι μόνον, παραμένεις
σεμνή και διακριτική και προτίμησες να
ζεις στην πόλη που γεννήθηκες και
μεγάλωσες και να προσφέρεις πάντα. Είσαι
ένα στολίδι για την πόλη μας και
αισθανόμαστε περήφανοι για σένα.
Σ’ευχαριστούμε
πολύ και σου ευχόμαστε πάντα να’σαι
γερή και φωτισμένη!!!!
