Μόλις άκουσα το θέμα, το πρώτο που σκέφτηκα είναι ότι σίγουρα κάποιος μου κάνει πλάκα! Αμέσως μετά μού πέρασε από το νου ότι ίσως και αυτό να θέλει να μας πει η ζωή. Να μας φέρει αντιμέτωπους με το... τραύμα μας, δλδ. με τους δαίμονές μας! Για να μην τρώω τον χώρο όμως, που είναι χρήμα κι αυτό, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, επιγραμματικά κάπως. Η πρώτη... οικονομική προσβολή έγινε εν τη γεννέσει μου κιόλας! Θερμοκοιτίδα εγώ, και “αποκλείεται να γίνει ετούτο παιδί”, η μάδερ χάλι μαύρο (έζησε δόξα τω Θεώ) και όπως καταλαβαίνετε με είχαν ξεχάσει οι πάντες! Η μόνη που θέλησε να με δει ήτο η συνονόματη γιαγιά μου (πεθερά της μαμάς). “Ας ζήσει τουλάχιστον αυτό να μας μείνει και η περιουσία της μάνας!” η ιστορική πια φράση- πληγή που άντεξε τόσο στον χρόνο.
Η δεύτερη προσβολή συνέβη στη πρώτη δημοτικού, όταν η μαμά κατάλαβε ότι προκειμένου να μ' αγαπούν χάριζα γόμα, μολύβι, ζακέτα και κασετίνα. Με βουτά απ' το μανίκι και μια και δυο στη δουλειά του μπαμπά, να τον δω ταλαιπωρημένο για να καταλάβω πώς βγαίνει η κασετίνα που χαρίζω! Θυμάμαι ακόμα εκείνη τη κοντινή- μακρινή σκηνή: τον τεράστιο φιόγκο κάτω από τα λουστρίνι παπούτσια, τον όρκο πως δεν θα το ξανακάνω! Το μόνο που δεν ξανάκανα, φυσικά, ήταν να ζητήσω ή να δεχθώ χαρτζιλίκι! Έτσι μεγάλωσα, σαν θιγόμενη μαρκησία, αρνούμενη και στις μεγαλύτερες απενταριές, να ζητήσω ή να συζητήσω για χρήμα.! Εξάλλου ό,τι αξίζει, ούτε πουλιέται, ούτε αγοράζεται! Αλλ' έτσι (ξε)πουλώντας τζάμπα το ό,τι δικό μου και σε φτηνή έως μηδενική τιμή, όπως αντιλαμβάνεστε, όλοι νόμιζαν ότι ήταν και... τζάμπα πράγμα! Και μάλιστα σε μια εποχή όπου όλοι το αποδέχονται πια ότι “θρησκεία είναι το χρήμα!”
Πριν από δύο χρόνια η ζωή τα 'φερε να αναμετρηθώ και πάλι με τον... εχθρό. Από το “Μαγικό Κουτί” για “Το βιβλίο του Κακού” μου ζητήθηκε να γράψω και το δικό μου “αμάρτημα” στα κατά Δάντη θανάσιμα αμαρτήματα κι αυτό που μου έπεσε ήτο η... Σπατάλη! Μπορείτε να φανταστείτε, θαρρώ, το... εγκεφαλικό! Από δω το 'φερα απ' εδώ , απ' εκεί, έγραψα για το “σπαταλώ-τη-ζωή-μου” και το ζεύγος Φιτζέραλντ. Και τώρα το... Χρήμα! Τι να πω, ότι παρά τα παθήματα, επιμένω: ό,τι αξίζει, ούτε πουλιέται ούτε αγοράζεται, δεν έχει τιμή κι όλα τ' άλλα...
Ελένη Γκίκα
Το θέμα ήτο το... χρήμα, δημοσιεύθηκε στη FAQ 9/12/2010
