H συγγραφέας και μεταφράστρια Πέρσα Κουμούτση, για την “Γυναίκα της Βορινής κουζίνας” της Ελένης Γκίκα, Εκδ. Καλέντη.
Σειρήνες, Σκύλλα και Χάρυβδη, Συλφίδες, Σφίγγα. Αρσινόη, Στέλλα, Φρόσω,
Αριάδνη, Δικαία, Θάλεια, Βιολέτα, Χριστίνα και άλλες πολλές. Γυναίκες από
το παρελθόν κι από το παρόν, γυναίκες που αναδύονται από την ιστορία, αλλά
κι από την Αθήνα ...του σήμερα, που φλέγεται.
Ίσως πάλι δεν τις χωρίζει τίποτα, ούτε ο χρόνος, ούτε ο τόπος.
Ίσως να ανήκουν σε ένα παράλληλο σύμπαν, το οποίο είναι ίδιο με αυτό που
ζούμε, αλλά διαφέρει σε μια ή περισσότερες λεπτομέρειες. Αλλά ακόμα και
έτσι,
το ίδιο αίνιγμα ορθώνεται παντού: Το αίνιγμα της γυναικείας φύσης, της
γυναικείας ψυχής, εσαεί ανεξερεύνητης και εσαεί 'αδιερεύνητης'.
Αίνιγμα και θαύμα μαζί, αλήθεια και ψευδαίσθηση, έρωτας και αυταπάρνηση
μοναξιά, εν μέσω πλήθους, και αυτόβουλη, ενσυνείδητη μοναχικότητα.
Πού βρίσκεται η ευτυχία, η ουσία στη ζωή μιας γυναίκας;
Η Γυναίκα της Βορινής Κουζίνας είναι ένα πολυδιάστατο, στοχαστικό, όσο και
ποιητικό έργο,
με άκρως φιλοσοφικό χαρακτήρα πάνω στην ίδια τη ζωή, την ίδια την ύπαρξη
και στην προσπάθεια του ανθρώπου,
ιδιαίτερα της γυναίκας, να συλλάβει το νόημα της ζωής, το μυστήριό της και
να δώσει απάντηση στο προαιώνιο αίνιγμα
του έρωτα και του θανάτου. Ένα έργο μοναδικά δομημένο, όπου όλες οι
παράμετροι (χαρακτήρες καταστάσεις, διάλογοι, ενσωματωμένη ποίηση)
συμπλέκονται αριστοτεχνικά μόνο και μόνο για να μας δώσουν στο
τέλος μια ολότητα, τόσο συναρπαστική, που μόνο η Ελένη Γκίκα μπορεί να μας
δώσει.
υγ. Η Πέρσα είναι φίλη της καρδιάς μου και την ευχαριστώ γι' αυτό ειδικά...
