Όταν ο Θεός (η Ζωή, η Ιστορία) ρίχνει τα ζάρια, κανένα μας δεν ρωτάει αν παίζει...

«Η ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ» του Κωνσταντίνου Δ. Τζαμιώτη, Εκδ. «Καστανιώτη», σελ. 323, τιμή: 16 ευρώ.
«Οι άνθρωποι γεννιούνται αβοήθητοι, περνούν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους αγκυλωμένοι στις ορέξεις άλλων, κατόπιν σπαταλούν χρόνια ολόκληρα για να αποκτήσουν ό,τι οι προηγούμενοι δεν θέλουν πλέον, μια εποχή όλοι ελπίζουν πως οι ευκαιρίες βρίσκονται ακόμη μπροστά τους, μερικοί τα καταφέρνουν να αποκτηνωθούν νωρίς, σκορπίζονται σε ένα σωρό άχρηστες επιδιώξεις, οι περισσότεροι μπορούν να νιώσουν ευχαριστημένοι αν καταφέρνουν να αγκυλώσουν τα παιδιά τους σε ό,τι είχαν κάποτε επιθυμήσει για τον εαυτό τους και ύστερα χωρίς καμία εξαίρεση γερνούν, χάνουν την όρεξή τους για οτιδήποτε, με μια κρυφή ελπίδα να πεθάνουν πριν απολέσουν εντελώς και αυτή την λίγη αξιοπρέπεια που πίστευαν ότι είχαν ίσως κάποτε».
Μα ναι «κάθε χαμένο κορμί μπορεί να γράφει ό,τι θέλει και οι άλλοι να είναι υποχρεωμένοι να τον ανέχονται» ακόμη και όταν είναι Απρίλιος του 1970! Εποχή που «εφηύρε» κυριολεκτικά τη σκιά και την αισθάνθηκε ο καθένας πίσω κι εντός του.
Και ο ήρωας στο καινούργιο μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Δ. Τζαμιώτη την ένοιωσε πια διπλά και τριπλά. Το χρονικό πλαίσιο, εξάλλου, την επιτρέπει για να μην πούμε, την επιβάλλει!
Παρ’ ότι ο συγγραφέας επιλέγει για ήρωά του έναν τύπο καθαρά… αντιηρωικό, αριβίστα, ματαιόδοξο επαρκώς και διψασμένο κυριολεκτικά για παντός είδους αναρρίχηση!
Ο Ισίδωρος Γεωργίου, νέος, μορφωμένος, με σπουδές ανθρωπολογίας εδώ και στο εξωτερικό, εμφανίσιμος και άμετρα φιλόδοξος, με ισχυρές γνωριμίες και πολιτικά αμοράλ εντελώς, που εργάζεται ως δάσκαλος ατόμων με προβλήματα ακοής, επιλέγεται «ξαφνικά» να εργαστεί στη νεοσύστατη κρατική τηλεόραση ως παρουσιαστής του πρώτου δελτίου στην νοηματική γλώσσα. Και εν μια νυκτί, γίνεται, κυριολεκτικά σούπερ σταρ: εξώφυλλα, προσκλήσεις, το μεγάλο αφεντικό Γεώργιος Κοντόσταυλος του ανοίγει τα σαλόνια του και η κόρη του Μαρία- Ελένη το πορτάκι της καρδιάς της. Βέβαια εκείνος απολύτως προσηλωμένος, εκεί, δεν χάνει το στόχο του! Ο μόνος του… ηρωισμός, ο θιγμένος του εγωισμός, σε ό,τι τον αγνοεί προσωπικά, αισθάνεται να τον προσβάλει! Η επανάστασή του σχεδόν… ιδιοφυής, αφού δεν τον ρωτούν για την κατασκευή τους, αλλάζει κατά την εκφώνησή του, τις ειδήσεις!
Για κανένα μήνα το κάνει, μέχρι να… εκτονωθεί! Αλλά στο μεταξύ έχει προλάβει να το αντιληφθεί αυτό η… σκιά του! Το… βαθύ κράτος αλλά και οι επαναστάτες της άλλης όχθης, όμως εκείνος την ησυχία του επιθυμεί και την προκοπή του, η κοινωνική και η οικονομική άνοδός του τον κόφτει, όλα τ’ άλλα αποτελούν για κείνον σχεδόν σκιώδη πραγματικότητα, δεν υπάρχουν. Όμως η Ιστορία δεν ρωτά την μικρή ιστορία μας «αν παίζουμε», κατά συνέπεια οι… σκιές δεν ρωτούν και τον Ισίδωρο Γεωργίου αν θέλει!
Το αποτέλεσμα ένα που θα μπορούσε να είναι και ηρωικό τέλος, για κάποιον που ουδόλως το επιθυμούσε κι ένα πορτάκι ανοιχτό, ακόμα και για τους διώχτες του! Διότι ο τυχοδιωκτισμός – όσο κι αν στην παρούσα φάση τούς είναι επιζήμιος- ποιος, ξέρει, ζωή είναι αυτή, άνθρωποι είμαστε, μπορεί και να τους χρειαστεί παρακάτω!
Εξαιρετικά σκιαγραφημένος ο κεντρικός ήρωας και η ατμόσφαιρα της εποχής, και ιδιοφυές το συγγραφικό εύρημα με «τα επινοημένα εθνολογικά στοιχεία». Σε κάθε περίπτωση που ο ήρωάς μας στριμώχνεται, επικαλείται την ζωή και τις συνήθειες των Ινδιάνων, των Σάμουα, των Ιτζέμ, των Σάκου, των Μάγια…. Εγκιβωτίζοντας μικρές αλληγορικές ιστορίες στην ιστορία του, αποδεικνύοντας ότι έχουν διάρκεια, είναι, δηλαδή, διαχρονικά τα ανθρώπινα πάθη και λάθη!
Στο μεταξύ, η νοηματική γλώσσα για χρόνο ελάχιστο γίνεται μια άλλη, η μόνη αληθινή σωματική, επαναστατική γλώσσα. Μήπως η γλώσσα του σώματος, κάπως έτσι δεν είναι;
Αστεία περιστατικά εκεί όπου ο προιστάμενός του Σαμολαδάς, του ζητά επιτακτικά να περιγράψει… ηρωικά (και δίχως τους μορφασμούς που τον χαρακτηρίζουν) τον δικτάτορα! «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», όμως, εκείνη την εποχή, αυτή την επταετία. Όπου η σκιά εισχωρούσε παντού, κι εντός σου!
Ένα ατμοσφαιρικό, υπαρξιακό θρίλερ. Ένα πολιτικό μυθιστόρημα με απολιτίκ ήρωα! Χαρακτηριστικό το απόσπασμα: «Ο Ισίδωρος Γεωργίου… φτάνει να εξοργιστεί με τον εαυτό του. Για πρώτη φορά βλέπει πόσο αφελής υπήρξε. Δεν του έλειπε τίποτα και όμως, αντί να κοιτάξει την δουλειά του, αντί να παραμείνει ουδέτερος, όπως κάνουν ακόμη και όσοι διαθέτουν λιγότερες επιλογές από τον ίδιο, παρασύρθηκε από μια ανόητη ιδέα, τυφλώθηκε από ματαιοδοξία και τώρα κινδυνεύει». Αλλ’ έτσι είναι η σκιά, σαν την ματαιοδοξία, παντού τρυπώνει!



ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ-
ΕΡΓΑ ΤΟΥ:
Ο Κωνσταντίνος Δ. Τζαμιώτης γεννήθηκε στην Λάρισα το 1970.
Δούλεψε ως αρθρογράφος σε εφημερίδες και περιοδικά.
Προηγούμενα βιβλία του:
«Παραβολή» (2006),
«Ο βαθμός δυσκολίας» (2004),
«Βαθύ πηγάδι» (2003) και
«Η συνάντηση» (2002).
Διηγήματά του δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και ανθολογίες.
Το πρώτο του θεατρικό έργο «Ουδέτερη ζώνη» απέσπασε Κρατικό Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα (2004).
Το έργο του «Μια εξαιρετικά απλή δουλειά» παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Θεατρικό Αναλόγιο 2007».
Με το ίδιο έργο εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Ευρωπαική Ανθολογία Θεάτρου του ινστιτούτου Salvatore Quasimodo of Budapest, που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2007.